FILIPINAS EL PAIS “QUE EM TE EL COR ROBAT”

FILIPINAS EL PAIS “ QUE EM TE EL COR ROBAT”

Probablemente hoy es de los días que estoy escribiendo sentada en una silla delante de lo que se podría llamar el paraíso. Siempre escribía esperando en una estación de autobús, aeropuerto. Hoy creo que es de los primeros días desde que empecé mi viaje que me tomo un día para mí. Aunque puede parecer raro para los que estéis leyendo esto,  normalmente cuando viajas te pasas el día visitando cositas y de un sitio para otro. Así que no te tomas mucho tiempo para  o al menos es lo que hasta fecha de hoy he hecho yo. Este post debería ser sobre Filipinas y así será pero también añadiré a lo mejor un poquito de reflexión sobre estos 4 meses que llevo viajando. Hoy es día 14 de Diciembre, deje Barcelona el día 16 de Agosto, así que en 2 días hará 4 meses. Seguro que mi madre me escribirá un correo recordándomelo!! Mami m’ecanta que ho facis, es una part de melancolía. Alex hace dos días ha vuelto para Barcelona y vuelto a estar solita viajando. Hemos estado juntos unas tres semanas recorriendo este magnífico país llamado Filipinas. Me costó un poquito al principio adaptarme a alguien de casa, vuelves por unos días a tu realidad, hablas de tus amigos, de cómo les va la vida, de las fiestas que te estás perdiendo de esos pequeños Momentos que siempre son increíbles compartir con los que más quieres. Yo vivía en mi mundo de fantasía, en mi propia mente, con viajeros empedernidos cómo yo.. Realmente en nuestro mundo. Alex me hizo tocar un poquito de pies al
suelo. Fueron simplemente ese tipo de preguntas que vas intentado evitar cuando estas viajando, vas a volver pronto, que vas hacer con tu vida? Yo me quedaba mirándolo pensando NO LO SE!!. Como seres humanos que somos no nos gusta demasiado no tener el control de nuestra vida, y es en estos momentos cuando puedo decir y no me da vergüenza que no tengo el control de mi vida en el sentido  que no se todavía lo que voy
hacer, a que me voy a dedicar y dónde voy a trabajar. No sé si quiero volver, no sé si quiero vivir en Barcelona, no sé si quiero tener la vida que tenía, en dos palabras No Lo Sé. Por otra parte esto forma parte de lo que estaba buscando, dejarse llevar con el día  a día, vivir lo que hago en cada momento y no pensar en el mañana, aunque a veces es necesario no lo voy a negar. Así que puedo decir que estoy viviendo el momento presente una de las finalidades de este viaje, y disfrutando con cada
oportunidad que se me presenta delante y dejándome llevar por el viento y mis sentimientos.  Levanto la vista y veo un mar totalmente transparente delante, un agua azul y yo sentada en un mesa delante de este maravilloso paisaje. Me paro a pensar y puedo decir que soy muy afortunada. Hace unos minutos estaba hablando con un chico Alemán que me preguntaba dejaste tu trabajo para viajar y yo le contesto mi trabajo me dejo a mí. Me mira con cara de lo siento y le digo no lo sientas ha sido el mejor regalo que la vida me ha dado. Como decía antes que voy hacer NO LO SE, pero nadie me va quitar esta experiencia en mi vida. Como decía Steve Jobs en su discurso en Stanford todo lo que hayas en tu vida te va a servir para algo. Los factores se acaban entrelazando y acabando haciendo algo que a lo mejor nunca te hubieras planteado. Así que no es que crea que me va a tocar la lotería, pero sí que como decía confío en que la vida me va a ir poniendo delante todo
aquello que a lo mejor vaya necesitando. Alex me decía se que vas a volver, y seguro que lo haré pero todavía no ha llegado el día.

Hablando de Filipinas primero necesito explicar que un poquito más y perdemos el vuelo de Kuala Lumpur a Filipinas, teníamos nuestro vuelo a las 6.45 de la mañana con Air Asia, llegamos al aeropuerto con tiempo pero no demasiado. En Kuala Lumpur Air Asia, tiene su base, así que hay solo un aeropuerto con vuelos de esta compañía y todos los vuelos son a la misma hora, nunca había visto tanta gente embarcando y haciendo
el check in al mismo tiempo. Cuando por fin nos toca el turno de facturar nos dicen, por favor el billete de vuelta y nosotros no tenemos, perdonen pero no pueden volar. Nos miramos con cara de sorpresa y el chico nos explica que necesitamos un billete de salida de Filipinas, así que salgo corriendo me voy directa al mostrador de ventas de Air Asia y le digo un billete de vuelta desde Filipinas a Kuala Lumpur ahora mismo por favor, faltaban 10 minutos para cerrar la facturación, el chico me lo hace a toda prisa y me presente en el mostrador de vuelta con los billetes. Por muy poco nos quedamos en tierra.  Como diría mi madre aunque vayas teniendo pequeñas cositas tú sigues adelante, claro Mama, es parte del viaje y de la aventura.  Llegamos a Filipinas un día brillante. No llegamos a Manila sino a un aeropuerto secundario y decidimos visitar primero el norte las terrazas de arroz, no sabíamos cómo llegar y preguntamos a los lugareños. Uno de ellos nos dice yo voy de camino hacía allí, así que si queréis os dejo en un pueblo dónde podéis coger el autobús nocturno
para llegar a Banau. Esto sí que es una buena bienvenida a este país, primera impresión de todo lo que nos esperaba. Llegamos a las 5 de la mañana a Banaue después de 10 horas en un autobús nocturno y decidimos explorar un poquito por la zona. Es tan bonito e indescriptible a la vez que una vez  más  no tengo palabras para expresar lo bello que es. Cogimos al día siguiente un trekking de 2 días a través de los arrozales y fue impresionante, ya que se que siempre digo que es de los mejor sitios que he estado, pero podría decir que es el paisaje mas virgen y menos explotado que he visto nunca. El camino es un poco complicado y peligroso porque no está preparado para el turismo y todo son precipicios que si caes no lo cuentas, pero tenía Alex que me ayudaba todo el rato con mi mal equilibrio, por si no lo había dicho antes soy muy mala con el
equilibro y me caigo bastantes veces.  Estuvimos 4 días explorando la zona de Luzón y después con un autobús nocturno otra vez de vuelta a Manila. Es una zona muy poco turística pero preciosa.
Llegamos a Manila y cogimos un avión hacia Busuanga una isla que según la guía y recomendaciones de la gente pintaba muy bien. Fuimos principalmente porque se pueden hacer inmersiones en barcos japoneses de la segunda guerra Mundial. Al llegar nos alquilamos una motocicleta con marchas y nos fuimos a recorrer la isla. Es tatamente virgen, no hay carreteras asfaltadas todavía y por los pueblecitos se podría decir que no están acostumbrados a ver muchos turistas. Te saludaban y te sonríen todo el rato. Yo con mi impulso a veces erróneo quise coger la moto y como no estoy acostumbrada a conducir con marchas caímos los dos al suelo, no nos hicimos nada unas pequeñas rascadas, pero supongo que
aprendí una gran lección. Al día siguiente visitamos la isla de Coron una
preciosidad, agua azul, miles de lugares escondidos. Lagunas entre las rocas, playas vírgenes y peces por todos lazos. El único inconveniente es que cada vez que pones el pie en el agua tienes de pagar, así que no sale barato. Hicimos 3 inmersiones con los barcos y fue impresiónate, había sitios donde daba un poquito de miedo porque entras por agujeros y no sabes dónde estás entrando, pero es una experiencia excelente.

Nuestro próximo destino era el Nido, cogimos un barco desde Coron a El Nido, 6 horas. El paisaje es impresiónate, así que aunque son unas cuantas horas no te cansas, porque todo el rato estas maravillado por los colores, playas, islas sin descubrir intocadas por el ser humano.

Llegamos a El Nido y nuestra bienvenida no podría ser mejor, encima de la cama, había un prospecto con información sobre dormir en una isla desierta y hacer excursiones desde allí, era lo que exactamente estábamos buscando así que lo contratamos para el día siguiente. 3 días por la bahía del Nido descubriendo sus intrépidas islas y sus rincones secretos. El snorkeling es impresionante y cada rincón que visitas también. Nos enamoramos  literalmente de ese lugar. En la isla teníamos una mujer que nos cocinaba y nos trataron cómo si fuéramos príncipes. Era todo tan romántico que seguro que si hubiéramos planificado una luna de miel no hubiera salido tan bien.  Abandonamos El nido para llegar a nuestro próximo destino una isla pequeña en las Visayas llamada Siquijor.  Era un poquito complicado hacerlo todo en un mismo día, literalmente se tenían de alinear los astros para poder conectar con perfección todos los transportes pero tuvimos suerte y por la noche estábamos a Siquijor. Para que os hagáis una idea, cogimos una furgoneta a las 5 de la mañana para llegar a Puerto Princesa, allí llegamos a las 11 de la mañana, compramos en el mismo aeropuerto un vuelo que salía a las 12.40 para Cebú. Llegamos a Cebú a las 2 del mediodía, y cogimos un ferri a las 3.35 hacía Siquijor el único en todo el día. Fue un día por tierra, mar y aire, muy largo pero con buena compañía el tiempo pasa más rápido.

Llegamos a Siquijor dónde pasamos 6 días explorando con una moto sus playas, cascadas, bosques. Si buscáis autenticidad este es el lugar. Isla de pescadores, cocos y niños buscando pechinas en la playa. Hicimos una inmersión en Apo Island, otra isla a unas dos horas en barco de Siquijor. Visibilidad de 20 metros y millones de peces. Era literalmente como estar en un aquarium, 6 tortugas nadando a la vez a tu lado y la tortuga más grande que he visto en mi vida delante de mis ojos. Impresionante y de regalo a la vuelta muchos delfines nadando junto a nuestro barco y saltando. Creo que no se puede pedir más en un día. No quiero explicar más de Siquijor porque es de esos lugares que uno tiene que descubrir por sí mismo,  y que estoy seguro que cada uno se llevara alguna cosita de él. Hice el taller en una escuela allí y fue también fantástico. Alex es médico y cuando viajas con él es muy gracioso porque todo el mundo lo llama doctor. Nadie se aprendía mi nombre y siempre lo
llamaban a él, y si sabían que era medico, aún más, jeje.

Yo sigo explorando mas islas de este maravilloso país, dónde la gente es excepcional, todo el mundo habla inglés así que todo es más fácil y hay millones de rincones por descubrir.

Gràcies Alex per venir a veure’m i compartir part d’aquest viatge amb mi, han sigut 3 setmanetes genials. Merci

Un pensamiento en “FILIPINAS EL PAIS “QUE EM TE EL COR ROBAT”

  1. Feliç any nou des de Barcelona Montse!

    Espero que ho estiguis passant molt bé

    I feliç aniversari per la teva mare

    Una abraçada molt forta

    El teu cosí Victor

Deja un comentario

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos necesarios están marcados *

*

Puedes usar las siguientes etiquetas y atributos HTML: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>